Vader als rolmodel, hoe werkt dat eigenlijk?

Vader belangrijk als rolmodel

Als ik in de training vertel hoe belangrijk vaders zijn als rolmodel voor hun zoon zie ik iets bij hem veranderen. Hij is een serieuze man die graag wil leren zonder ruzie om te gaan met zijn puberzoon. Als hij wordt aangesproken als rolmodel voor zijn zoon breekt er een lach door op zijn gezicht en zie ik iemand anders. Ja eigenlijk heeft hij in de auto veel tijd voor kletsen met zijn zoon. En dan hoort hij van alles. Kan hij trots zijn op zijn kind. Ik zie dat de gedachte eraan hem goed doet.

Vaders zijn belangrijk voor zonen

En het is nodig dat we ze dat zo nu en dan vertellen. Zodat ze even kunnen voelen hoe dat zit. Want er is veel kritiek op vaders in de opvoeding. Dat ze niet met hun kinderen praten. Dat ze vaak afwezig zijn. En mannen kunnen nu eenmaal slecht tegen kritiek dus als ze dat soort dingen horen haken ze al snel af.

Maar aangesproken worden op wat ze wel goed doen in de opvoeding is prettig. Een vader vertelt tijdens een consult dat hij samen met zijn zoon dingen met hout doet in de tuin. En hoe ze daar samen uren mee bezig kunnen zijn. “Maar ik praat niet echt met hem” zegt hij. Zijn zoon had hem wel kort verteld over zijn angst bij het naar bed gaan. Maar hij wist niet zo goed wat hij moest zeggen of hem moest adviseren.

Verschil opvoeding vader moeder

Ik leg uit dat niets zeggen ook iets zeggen is. Deze vader heeft zijn zoon ruimte gegeven zijn probleem met hem te delen. Vader heeft geluisterd maar er geen waardeoordeel aan gegeven. Voor de zoon betekent dit dat vader het geen probleem vindt. De zoon heeft zich in vertrouwen uit kunnen spreken. Hartstikke fijn. Niet meer, maar ook niet minder. Zijn moeder zou misschien meer zorgelijk zijn en tips geven, maar dat doen moeders.

Bij je vader haal je andere steun

In mijn Rots en Water groep wil een jongetje aan het begin van de les even iets zeggen: “ik ga straks met mijn vader bowlen”. Hij glundert helemaal. Heeft niks met de les te maken maar het feit dat hij dat even kwijt moet zet mij aan het denken. Ze hebben problemen met elkaar, die twee, dat weet ik.

Hoe heerlijk voor deze jongen en deze vader. Samen op de bowlingbaan. Gooien met ballen. Wie gooit de meeste pionnen om. Trots zijn op je vader die hier goed in is. Samen lachen om een mislukte worp. Omgaan met frustratie. Of met fanatisme doelen halen. Zien hoe je vader dat doet, want hij gooit ook wel eens mis. Horen van je vader dat je je hand iets anders moet houden en dan lukt het misschien wel. Dat soort dingen.

Zich geborgen weten in jongensland

Nee dat is niet praten over de boosheid van je zoon. Dat is niet je eigen frustratie over zijn gedrag benoemen of hem vertellen wat je wel of niet van hem verwacht. Maar het is wel iets anders. Een jochie dat zich geborgen weet in jongensland. Samen met zijn vader dingen doet.

Levenslessen over omgaan met frustratie, door het doen van een spel. Leren frustratie van je af laten glijden door (mannen)humor. Anders leren kijken door de strategie van je vader bij dit spelletje te zien. Dat is het rolmodel in de praktijk. Niet zo moeilijk toch?