Welke games spelen jongens?
Jongens houden van schietspelletjes, autoraces en voetballen maar ook van van bouwen, in een fantasiewereld rondzwerven en het volbrengen van opdrachten.
Vroeger speelden kinderen dit soort spellen buiten maar in deze tijd doen ze dat in games. Alleen of in een groep met bekenden of met mensen van over de hele wereld. Spannend en leuk!
De zorgen van ouders over het gamegedrag van hun zoon
Ouders maken zich terecht zorgen als het gaat om geweld in games en vooral als dat er super realistisch uitziet. De aantrekkingskracht van games op jongens is onweerstaanbaar en het niet kunnen stoppen met gamen is in veel gezinnen een grote zorg en sfeerbederver.
Maar kinderen leren in games strategisch en logisch denken, ontwikkelen motivatie en doorzettingsvermogen, moeten vaak samenwerken en het is goed voor hun Engels. Er zijn dus best veel positieve aspecten aan het gamen.
Bovendien vinden sommige jongens in games een uitlaatklep voor hun hang naar gevaar en geweld. Voor jongens die dit in reallife lastig vinden, omdat ze daar angstig of onzeker over zijn, kan een game een “veilige” omgeving zijn om hun mannelijkheid te ervaren.
“Zo kan ik mijn agressie kwijt”, vertelde een cliëntje me. “Ik ben toch een jongens en jongens doen dit soort dingen. “
Als je er zo naar kijkt kunnen games ondersteunend zijn bij de ontwikkeling en identiteitsvorming van jongens. Het gevaar dat op de loer ligt is dat ze teveel in de game getrokken worden en niet meer kunnen stoppen.
Gelukkig is maar een klein percentage jongeren echt verslaafd aan gamen. Ouders hebben een belangrijke opvoedende taak om kinderen te behoeden voor de risico’s van het gamen.
Maar hoe pak je dat aan? Hoe ontwikkel je een deskundige ouderlijke begeleiding bij het gamen?
Stap 1: Laat je meevoeren in zijn wereld
Voor ouders is het belangrijk de ontwikkelingen op gebied van games die hun kinderen leuk vinden te volgen. Dat kan lastig zijn want jongens die er de hele dag mee bezig zijn hebben meer expertise en de ontwikkelingen gaan snel. Ook als je niet van games houdt is het in het belang van je kind dat je weet wat er speelt.
Ik vraag jongens vaak wat ze vinden van het idee om hun ouders ‘op te voeden’ over hun games. Veel jongens zijn hier wel voor te enthousiasmeren. Het doet een positief beroep op hun enorme kennis van en ervaring met games.
Ik vraag ouders om hun negativisme, desinteresse of bezorgdheid te parkeren en zich te laten meevoeren in de wereld van hun zoon. Kruip als vader of moeder samen met je zoon achter zijn console en volg hem in het spel. Verleid je puber door een beroep te doen op zijn expertise, daar groeit hij van.
Probeer daarbij vooral niet te schrikken van wat je ziet of je mening te geven over wat je hoort want dan haakt hij meteen af. Blijf rustig en probeer te ontdekken wat hij zo leuk vindt aan het spel, wat hij wel en niet doet en waarom, hoe hij zijn rol ziet in het spel en de rol van anderen, wat zijn fascinatie is en waarom hij er zo goed in is.
Kom in gesprek met hem in zijn wereld, wees oprecht nieuwsgierig en laat je positief verrassen.
Misschien is hij in het begin argwanend of niet erg in de meewerkstand en heb je tijd en geduld nodig om zijn vertrouwen winnen. Als je vaker interesse toont en hij merkt dat je echt belangstelling hebt zul je beloond worden.
Stap 2: Deel je zorgen met hem – hij zal je geruststellen
Als het je lukt om met hem te levellen dan kun je bij aspecten van het spel die je niet prettig vindt met hem overleggen en je zorgen hierover met hem bespreken. Dat is een ander gesprek dan een verbod op een spel of strakke regels over gametijd opleggen.
Hij zal je zijn visie uitleggen als hij zich door jou gezien voelt, hij zal je zorgen begrijpen of ze misschien weerleggen, hij zal je uitleggen dat hij in reallife heus andere keuzes maakt want dit is maar een spel. Jullie hebben ongetwijfeld andere invalshoeken en nu kun jij je taak als deskundig begeleider oppakken.
Als je zoon in de basisschoolleeftijd is kun je zijn inzichten die niet helemaal juist zijn bijstellen. Als je zoon een puber is kun je proberen zijn redenatie te volgen en hem goede vragen stellen die bij hem tot ambivalentie leiden.
Dit is ook een goed moment om van gedachte te wisselen over manieren die de game industrie gebruikt om je afhankelijk te maken en hoe je daar me om kan gaan.
Stap 3: Maak afspraken over grenzen en sancties
Als het je gelukt is in gesprek te komen over zijn game dan is het tijd voor de volgende stap.
Maak duidelijke afspraken over schermtijd, online aankopen, welke nieuwe games wel of niet mogen en waarom. Laat hem meedenken over die afspraken en hoe hij zich er aan zal kunnen houden. Zo kan hij succeservaringen opdoen en geef je jezelf een goede gelegenheid om hem positief te bekrachtigen.
“Ze moeten mij twee keer waarschuwen en bij de tweede keer stop ik dan” stelt mijn clientje voor. “En als je dan vergeet te stoppen” vraag ik. “Dan mag ik een maand niet gamen” zegt hij. “Dat is wel een strenge straf, daar moeten we iets beters voor bedenken”, stel ik voor.
Zorg ervoor dat jij je ook aan de afspraken kunt houden. Het controleren van afspraken schiet er nogal eens bij in omdat ouders druk zijn of het vergeten. Realiseer je dat je voor je kind een rolmodel bent als je betrouwbaarheid met betrekking tot afspraken belangrijk vindt.
Het stellen van grenzen is een belangrijke taak van ouders. ‘Ze luisteren niet maar ze horen je wel’ is de slogan van de NIX18 campagne die ook voor gamen op gaat.
Kinderen, en zeker pubers, zullen grenzen overgaan want dat hoort bij opgroeien maar ze hebben die grenzen nodig als ijkpunt. Als je een grens overgaat geeft dat meestal een ongemakkelijk gevoel en dat is precies de bedoeling. Uiteindelijk verlangen kinderen altijd naar de goedkeuring van hun ouders.
Een cliëntje die wist dat zijn ouders bezorgd waren over het geweld in zijn game sprak het volgende met hen af: als hij zich schreeuwerig zou gedragen of agressief zou gaan doen mocht hij het spel een week niet spelen. Hij wist zeker dat hij er niet agressief van zou worden en dat hij die straf nooit zou krijgen.
Zal het jou lukken?
Denk je nu: ‘dat krijg ik bij mijn zoon mij nooit voor elkaar’? Misschien heb je dan een steuntje in de rug nodig om hier beter in te worden.
Wil jij empowered worden in je opvoedvaardigheden of communicatie met je zoon? Bel me me dan op 06-54 781 879 of mail me op info@liavankooten.nl